Ik ben naast therapeut ook vader van twee kindjes (0 en bijna 5). Het vaderschap vind ik het mooiste wat ik in mijn leven tot nu toe heb meegemaakt. Tegelijk leert het mijzelf ook heel veel over mijzelf. En ik leer mindfulness in de praktijk. Bijvoorbeeld zien hoeveel plezier m’n zoontje van 4 kan hebben bij zoiets eenvoudigs als een zonnestraal of een krokus.
Ik ben inmiddels 45, ik heb dus al een stukje leven achter de rug. Een rode draad in mijn leven is een zoektocht naar mezelf. Als ik terugkijk naar mijn zeg 20-jarige ik, dan zie ik iemand die heel hard op zoek was naar verbinding met anderen, maar precies de dingen deed die hem daar verder vanaf brachten. Ik had moeite om me open te stellen, moeite om mensen te vertrouwen. Tegelijk was ik juist bezig om in de externe wereld een ‘oplossing’ te vinden voor mijn angsten, eenzaamheid en leegte. Ik heb veel relaties gehad, heb in verschillende landen gewoond. Ik was steeds rusteloos op zoek naar iets waarvan ik niet eens wist wat het was.
Langzaamaan ben ik de blik gaan verleggen naar binnen. Ik heb contact leren maken met mezelf. Ik heb mijn eigen ‘demonen’ leren kennen, en ben gaan inzien hoe die mij in het dagelijks leven kunnen sturen. Ik zit nog volop in het proces, maar ik ben wel al op een punt gekomen dat ik betekenisvolle, eerlijke en evenwichtige relaties met anderen kan hebben. En dat ik de liefde en vertrouwen van anderen meer kan toelaten.